دلنوشته‌هاي دلنشين
دلنوشته‌هاي دلنشين


خون

حوالحق

خون

گفته مي‌شود كه آب مايه حيات است و زندگي جانداران به‌ آن وابسته است، اما اگر آب مايه حيات موجودات است اين خون است كه مايه حيات جوامع و اديان الهي است. آري خون، خون هميشه مزارع اسلام را آبياري كرده و به پاي آن سوخته تا اسلام را بر همه عالم سايه گستر سازد، نه آب. شايد اولين خون، خون قابيل بود كه مزارع اسلام را آبياري كرد. اگر آب مايه حيات است چرا ابراهيم مي‌خواهد خون، آنهم خون عزيزترينش، را به درگاه معبودش عرضه دارد؟

بعضي‌ها گفته‌اند اسلام دين شمشير است و به زور شمشير تا به اين مقام و مرتبه صعود كرده است. ولي اسلام نه به‌زور شمشير كه به خون جوانان و حقانيت خود اين تابع صعودي را تعريف و اثبات كرده است و سوار بر آن مي تازد. اگر حمزه، عموي بزرگوار پيامبر اكرم، خون خود را به رگ‌هاي اسلام تزريق نمي‌كرد چه‌كسي مي‌گويد كه اسلام پا مي‌گرفت؟ اگر پيشاني مبارك عدل و قران ناطق در مسجد كوفه شكافته نمي‌شد و اسرار الهي را فاش نمي‌ساخت، اسلام راه به كجا مي‌كشيد؟

آري اسلام به خون پربار شده است و اين خون نه همه جا، بلكه در جاي خاص خود بايد به رگ‌هاي اسلام تزريق گردد. چنان كه روزي اقتضاي زمان حكم مي‌كند اين خون بايد در خانه خدا و مسجد كوفه به رگ‌هاي اسلام تزريق شود و روزي حكم صادر مي‌شود كه اين خون نه تنها بيرون از خانه خدا و كعبه بلكه حتي بايد بيرون از وادي مكه و در دشتي كه بين دو رود از تشنگي از نفس افتاده و زير آفتاب داغ در حرارت جان‌سوز به حال مرگ افتاده به رگ‌هاي اسلام تزريق شود، شايد قطره خوني براين  وادي ريخته شود و به آن كه مورد بخل رود‌ها قرار گرفته جاني تازه بدهد و آن را از ريگزار به گلستان مبدل كند.

وقتي خون علي اصغر روي زمين ريخته بود و سرشار از انرژي پتانسيل كه فقط نيازمند قطره‌اي بود تا به جنب و جوش درآيد و پايه‌هاي ظلم و بي‌داد را متزلزل ساخته و آن را واژگون سازد، آب خود را در پستوي دجله و فرات به خواب زده بود و دم برنمي‌آورد. آن روز نيز خون از جنس عدالت بود كه به خون پشت سد تزريق شد، خون به جوش آمد و از سرعتي كه پيدا كرده بود به نور تبديل شد و بر گل‌هاي اسلام تابيد.كه اين گل‌هاي اسلام بايد از نوري غير از نور خورشيد بهره مي‌بردند و اين فرات و آب فرات و دجله و آب دجله بودند كه قصد جان اسلام را كرده بود.

باز هم بگوئيد آب مايه حيات است. اگرآب مايه حيات است، چرا سينه حسين(ع) نيستان شد؟؟


پنج شنبه 23 مهر 1394برچسب:خون, حسین,امام حسین, مایه حیات,اسلام,

|
 

گؤزیوه

گؤزلیم مشتری یم منده او شهلا گؤزیوه

قان اولان کؤنلوم اولوب واله وشیدا گؤزیوه

رحم قیل طره ی افشانیوی چک بیر طرفه

تا ائدیم شوقیله مین دفعه تماشا گؤزیوه

نرگس مستیوه مین داغلی اوره ک آلوده

قارلیکده چاتا بیلمز شب یلدا گؤزیوه

نازیله باخما گلر چشم خومارون نظره

ائیله حسرتله باخیر کی هامی دونیا گؤزیوه

کیپریگون چالما گولوم کاسه ی شبنم جالانار

گؤز تیکیب ریشه ی عشقین گؤلو دریا گرزیوه

بیر دایان باشیوی قوی چینیوه باخ بیر ائله کی

قان اوره ک دینجله بلکه قورا شورا گؤزیوه

هیجانیله باخاندا سارالیر روخساریم

دویمورام باخدیقیجا والله اوزیبا گؤزیوه

سنی نقّاش ازل طاعت اوچون بت یارادیب

باغلانیب لات ومناتیله چلیپا گؤزیوه

بیری واردیر گئجه گوندوز اوتوروب آسوده

آغلاغان شعروغزل ائیله یر انشا گؤزیوه


 

اولابیلمز

 

هر عاشق اولان عشقه گرفتار اولابيلمز

هر خورما ساتان ميثم تمار اولابيلمز


مخلوق خداوند اوزونه اولميان عاشيق

حق عاشقه تك صاحب ايثار اولابيلمز


دونيا مالونا شهرتينه وورقون اولانلار

انفاق ايله مز طالب ديدار اولابيلمز


ماموره اگر رشوه يماخ اولماسا عادات

مظلوملارين قاننه ظالم سورا بيمزا


ميمون تكين هر سوزه تقليد ايلينلر

انديشه اديب صاحب افكار اولابیلمز.


صابر يمه غم هر گونين ئوز قصه سه واردور

مفرق پاراسی گوهر شهوار اولابيلمز


 

قلبی داغلی

اؤرگیـــم سئخلب قلبی داغلیام

مرحم تاپمـــورام یارامی باغلیام

دونیادا دردیم بیر ایکی دئیل کی

خلوت یئر گئزیرم اوتوروب آغلیام

خلوت یئر گئزیرم اوتوروب آغلیام



دونیــــــا گوزلدی گـــــوزل یاشیاسان

نه اینکی غم یوکون بئلده داشیاسان

اولمـــــوشام یــاوان باخـــــانا یاغلیام

خلوت یئر گئزیرم اوتوروب آغلیام

خلوت یئر گئزیرم اوتوروب آغلیام


 

نه وار؟

عاصم اردبیلی:


گوزون دولوب سوزایلن بیلمیره م گوزون ده نه وار؟

اوزون گورن ده دیلیم لال اولور اوزون ده نه وار؟

باخان دا شـوق ایله شمشاد مثـلی قامت اینه

تاپانمیرام اوزومــو نازنین اوزون ده نه وار؟

آجی سوزون منه بال دان شیرین دی بیر سوزه گل

اوزون بویور بو معما نه دیر؟ سوزون ده نه وار؟

نه کوزدو کونلومو یاخدیقجا داغ لی لاله بیته ر؟

بو شـوره زاری گلستان ائده ن کوزون ده نه وار؟

عومور یازین دا کی کونلوم سن ایله یازلاندی

او یازلا یازلانیرام دادمیشام گوزون ده نه وار؟

او گون کی آیریلیقا چاره، دوز، دئدین هله لیک

اطاعتین ده وار عاصم گوره دوزونده نه وار؟

دئمه اوزون ده، سوزون ده، گوزون ده اولدوغونو

گوزون دولوب سوز ایلن کاش بیله ام گوزون ده نه وار؟


 

آزربایجان سنه سلام سویله رئم

 

آزربایجان سنه سلام سویله رئم

یولوندا جانیمی قوربان ائیله رئم

اوپئرئم من سنین قیزیل توپراقین

گوزئل بایراقیوا سجده ایله رئم

 

آدین گلجک قوولنیر قوللاریم

اوره گیم تیتره ییر قاینیر قانیم

اومودومسان منیم شان شهرتیمسن

باش اوجا قالاسان قوجا آسلانیم

 

اوره گینده چوخدور سنین یارالار

تاریخده وئرمیسئن قوچاخ بالالار

قارابادا اوشاقلاران نه اولدی

یادان توشجک سنین رنگین سارالار

 

ایسته دیلر قاداسینلار قامتین

شاقاشاقا ایلئدیلئر بابکین

هر طرفدن باشان اودلار یاغدیلار

ساوالان تک اگیلمئدی قامئتین

 

دوست دوشماندان دالدان خنجر یئیبسئن

ظولومیله چوخلی عمور سوروبسئن

فیرتانادان دیزینده گوج قالماییب

آما گینه اوشاقلاران گولورسئن

 

گئلین بورکوموزی قویاخ قاباقا

ستارخان تک بیزلر دوراق آیاقا

دونیادا سئسلییک یوردومون آدین

بابک اولوب بایراق آساق قالایا

 

تورک ایگیدین قیچیندا قاندال اولماز

قارتال نجه دووشانا قووولماز

دوشمان قاباغیندا ییرتیجی اولار

توکسلئر قانینی هچ رنگی سولماز

 

سوساماریق دوشمان الی اوزانیب

داها پیچاق سوموهلرده دایانیب

جسارت ایلییب دیلر کسیلر

مگر خنجریمیز قیندا پاسلانیب

 

تولکو چاقال بوردا یووا سالیبدیر

غیرتلی ایگیدین پارچالانیبدیر

گلین بوز قورد اولاق تاریخیمیزده

دمه سینلر تورکون آدی قالیبدیر

 

ظولمت دووارینی گوجله ییخاریق

ظالیمین گووزونه کوز اود قالاریق

لازیم اولسا دوشمانلارین باشیلا

داغ دوزئلدیب اوستلرینده دوراریق

 

کور اوغلو تک یاغیلاری قوواریق

یوردوموزدان الئرینی قیراریق

هر کس تورکه بیرده آلچاقلیق ائدسه

قلینجیلا اونون قارنین جیراریق

 

اوندا گئلئر سن ایستیین زامانلار

قارانیقلار قاچار یانار یامانلار

کسئمئزلر حق دانیشان دیلئری

گولسون اولار ایگید دوغان بایانلار

 

اودمان گئلئر آزادلیقین هارایی

گوجاقلاشار گونی گوزی داغلاری

آراز اوسته مینلر کورپی قوراللار

قالدیریلار آزربایجان بایراقی


 

اوز سئوگیلیم

علی آقا واحد:

فخر ائیلمه، ای بولبول شیدا،چمنیم وار،

قوی فخر ائله ییم من کی،گوزه ل بیر وطنیم وار

نامردم، اگر حوری و قیلمانا دگیشسم،

گولزار وطنده او گوزه للرکی،منیم وار

فخر اولماسا، فرهادی،دئیردیم،منم عصرین

مینلرجه منیم خسرو شیرین سخنیم وار

باخدیقجا بو گول روخلره آرتیر یئنه عشقیم،

بوندان بئله دونیادا نه درد و محنتیم وار

مجنونویام هر بیر اوجا بویلو،قارا زولفون،

ای مدعی،گل گور نئجه سرو سمنیم وار

گنجم،گوزه لم، خالقیمین ایستکلیسییم من،

قیمتلی گوهر تک وطنیمده سونیم وار

واحید،منه تکلیف ائلمه اوزگه نیگاری،

اوز سئوگیلیم،اوز دیلبر نازیک بدنیم وار


 

تارچی

 

تارچی الین آپــــــار تارا

اورک ده وار دریـــن یارا

تارین تئلین یـاواش دارا

دردین آلیم چال تارووی

باغرووا چک دیلدارووی

تارچی اورک اولـوب یارا

سیزیـلدائـیر گـلـیـب زارا

دای اولموشام لاپ آوارا

دردین آلیم چــال تارووی 

باغرووا چک دیلدارووی

تارچی بـونـو سویـله یارا

چکـیـب منی زولــفو دارا

دئسین منه باخـتـی قارا

دردین آلیم چــال تارووی

باغرووا چک دیلدارووی

تارچی منیم یاریم سارا

قـویما اونـــو سئل آپارا

دردیمه سن ایله چــارا


 

سنی من چوخ سئویرم


سنی من چوخ سئویرم سوگل جانان منه باخ

گول اوزون گیزلمه مندن مه تابان منه باخ

منکی عشقیندا سنین باغریمی قان ایله میشم

قویما قالسین بو اوره ک بیکسو نالان منه باخ

دردیمی هانسی طبیبه گدیم اظهار ائله ییم

سن اوزون اول گوزلیم دردیمه درمان منه باخ

گوزلرین بیر دنیز اولسا گمی یم منده اونا

رحم ائله سن گمی یه ائله مه طغیان منه باخ

ای گوزل جمسیمه جان وئر داهی یوخ صبروقرار

بو سوینجده ائلمه مولانی پشمان منه باخ


 

اهل خراباتم

شبگرد:

 

اهل خراباتم

پیشه ام نقاشی است

سر سوزن ذوقی است

همه دارائی من

میکشم نقشی از صافی می بر صبو

نقش خال سیاهی در او

مستی ساقی پیاله بدست...

(در خیالم)

میفروشم به شما،

مستتان میکنم 

تا....

بیرون بکشم از خودتان...

ساعتی،

دقیقه ای

حتی...

برای لحظه ای...

دردا که خیال است و محال

بیرون شدن و بردن از خود حرام است در دین شما.

نقش هایم در دست،دست هایم در بند...

همه ی حاصل من از این ذوق،

نقشهایی است زشلاق بر پیکر من.


 

تنها تو می مانی

قیصر امین پور:

دل داده ام بر باد، بر هر چه باداباد
مجنون تر از لیلی، شیرین تر از فرهاد


ای عشق از آتش اصل و نسب داری 
از تیره ی دودی، از دودمان باد

 
آب از تو توفان شد، خاک از تو خاکستر
از بوی تو آتش، در جان باد افتاد

 
هر قصر بی شیرین، چون بیستون ویران 
هر کوه بی فرهاد، کاهی به دست باد

 
هفتاد پشت ما، از نسل غم بودند 
ارث پدر ما را، اندوه مادرزاد


از خاک ما در باد، بوی تو می آید 
تنها تو می مانی، ما می رویم از یاد


 

پنج وارونه چه معنا دارد

سهراب سپهری:

 

پنج وارونه چه معنا دارد ؟!

خواهر کوچکم از من پرسيد. 

من به او خنديدم. 

کمي آزرده و حيرت زده گفت: 

روي ديوار و درختان ديدم.

باز هم خنديدم.

گفت ديروز خودم ديدم 

مهران پسر همسايه

پنج وارونه به مينو ميداد. 

آنقَدَر خنده برم داشت که طفلک ترسيد

بغلش کردم و بوسيدم و با خود گفتم: 

بعدها وقتي غم

سقف کوتاه دلت را خم کرد

بي گمان مي فهمي

 پنج وارونه چه معنا دارد

 

جوابیه خانم فائزه محمودی:

 

خواهر کوچکم از من پرسید :

پنج وارونه چه معنا دارد..؟

من به تندی گفتم ...

این سوال است که تو میپرسی؟

پنج وارونه دگر بی معناست...

خواهر کوچک من ساکت ماند...

و سوالش را خورد..

دیدم از گوشه ی چشمش نم اشکی پیداست...

بغلش کردم و آرام گرفت...

او به ارامی گفت که چرا بی معناست...؟

من که در همهمه ی داغ سوالش بودم ...

از دلم ترسیدم...

من که معصومیت بغض صدایش دیدم...

به خودم میگفتم:

اگر او هم یک روز ..

وارد بازی این عشق شود..

مثل من قهوه ی تلخ عاشقی خواهد خورد...

توی فنجان نگاهش ماندم...

مات و مبهوت فقط میگفتم..

بخدا بی معناست....

پنج وارونه غلط ها دارد...

تو همان پنج دبستان خودت را بنویس..

پنج وارونه ی ما یک بازیست...

بازی بی معنیست..

تو همان پنج دبستان خودت را بنویس..!


 

دلم آشفته آن مايه ناز است هنوز

عماد خراساني:

 

دلم آشفته آن مايه ناز است هنوز
مرغ پرسوخته در پنجه باز است هنوز

جان به لب آمد و لب بر لب جانان نرسيد
دل بجان آمد و او بر سر ناز است هنوز

گرچه بيگانه ز خود گشتم و ديوانه ز عشق  
يار عاشق کش و بيگانه نواز است هنوز

خاک گرديدم و بر آتش من آب نزد
غافل از حسرت ارباب نياز است هنوز

گرچه هر لحظه مدد مي‌دهدم چشم پر آب
دل سودا زده در سوز و گداز است هنوز

همه خفتند به غير از من و پروانه و شمع
قصه ما دو سه ديوانه دراز است هنوز

گرچه رفتي، ز دلم حسرت روي تو نرفت
در اين خانه به اميد تو باز است هنوز

اين چه سوداست عمادا که تو در سر داري
وين چه سوزي‌ست که در پرده ساز است هنوز 


 

آهنگ جنون

عماد خراسانی:

 

باز آهنگ جنون می زنی ای تار امشب

گویمت رازی در پرده نگهدار امشب

 

آنچه زان تار سر زلف كشیدم شب و روز

مو به مو جمله كنم پیش تو اظهار امشب

 

عشق، همسایه دیوار به دیوار جنون

جلوه گر كرده رخش از در و دیوار امشب

 

هر كجا می نگرم جلوه كند نقش نگار

كاش یك بوسه دهد زین همه رخسار امشب

 

از فضا بوی دل سوخته ای می آید

تا كه شد باز در آن حلقه گرفتار امشب؟

 

سوزی وناله بیجا نكنی ای دل زار

خوب با شمع شدی همدل وهمكار امشب

 

ای بسا شب كه بروز تو نشستیم ای شمع

كاش سوزیم چو پروانه به یكبار امشب

 

آتش است این، نه سخن، بس كن از این قصه عماد

ورنه سوزد قلمت دفتر اشعار امشب


 

آتـش ِ عـشق

حـمید مـصدق:

مـن بـه خـود می گـویـم:

 

چـه کـسی بـاور کـرد

جـنگــل ِ جـان مــرا

آتـش ِ عـشق ِ تـو خـاکـستر کــرد؟

 


پنج شنبه 13 آذر 1393برچسب:آتش, اتش,آتش عشق,جنگل,حمید مصدق,شعر,شعر معاصر,

|
 

آتشی در سایهء مژگان من

ای شب از رویای تو رنگین شده

سینه از عطر توام سنگین شده

ای به روی چشم من گسترده خویش

شادیم بخشیده از اندوه بیش

همچو بارانی که شوید جسم خاک

هستیم زآلودگی ها کرده پاک

  

ای تپش های تن سوزان من

آتشی در سایهء مژگان من

ای ز گندمزارها سرشارتر

ای ز زرین شاخه ها پر بارتر

ای در بگشوده بر خورشیدها

در هجوم ظلمت تردیدها

با توام دیگر ز دردی بیم نیست

هست اگر، جز درد خوشبختیم نیست 

ای دل تنگ من و این بار نور؟

هایهوی زندگی در قعر گور؟

  

ای دو چشمانت چمنزاران من

داغ چشمت خورده بر چشمان من

پیش از اینت گر که در خود داشتم

هرکسی را تو نمی انگاشتم

  

درد تاریکیست درد خواستن

رفتن و بیهوده خود را کاستن

سر نهادن بر سیه دل سینه ها

سینه آلودن به چرک کینه ها

در نوازش، نیش ماران یافتن

زهر در لبخند یاران یافتن

زر نهادن در کف طرارها

گمشدن در پهنه بازارها

 

آه، ای با جان من آمیخته

ای مرا از گور من انگیخته

چون ستاره، با دو بال زرنشان

آمده از دور دست آسمان

جوی خشک سینه ام را آب تو

بستر رگهایم را سیلاب تو

در جهانی اینچنین سرد و سیاه

با قدمهایت قدمهایم براه

  

ای به زیر پوستم پنهان شده

همچو خون در پوستم جوشان شده

گیسویم را از نوازش سوخته

گونه هام از هرم خواهش سوخته

آه، ای بیگانه با پیرهنم

آشنای سبزه واران تنم

آه، ای روشن طلوع بی غروب

آفتاب سرزمین های جنوب

آه، آه ای از سحر شاداب تر

از بهاران تازه تر سیراب تر

عشق دیگر نیست این، این خیرگیست

چلچراغی در سکوت و تیرگیست

عشق چون در سینه ام بیدار شد

از طلب پا تا سرم ایثار شد

این دگر من نیستم، من نیستم

حیف از آن عمری که با من زیستم

. . . . . . . . . .

ای لبانم بوسه گاه بوسه ات

خیره چشمانم به راه بوسه ات

ای تشنج های لذت در تنم

ای خطوط پیکرت پیرهنم

آه  می خواهم که بشکافم ز هم

شادیم یک دم بیالاید به غم

آه، می خواهم که برخیزم ز جای

همچو ابری اشک ریزم های های

  

این دل تنگ من و این دود عود ؟

در شبستان، زخمه های چنگ و رود ؟

این فضای خالی و پروازها؟

این شب خاموش و این آوازها؟

  

ای نگاهت لای لائی سِحر بار

گاهوار کودکان بیقرار

ای نفسهایت نسیم نیمخواب

شسته از من لرزه های اضطراب

خفته در لبخند فرداهای من

رفته تا اعماق دنیا های من

  

ای مرا با شور شعر آمیخته

اینهمه آتش به شعرم ریخته

چون تب عشقم چنین افروختی

لاجرم شعرم به آتش سوختی


 

ماه تابان

کاظم بهمنی:

 

تا تو بودی در شبم، من ماه تابان داشتم

روبروی چشم خود چشمی غزلخوان داشتم



حال اگر چه هیچ نذری عهده دار وصل نیست

یک زمان پیشآمدی بودم که امکان داشتم

 

ماجراهایی که با من زیر باران داشتی

شعر اگر می شد قریب پنج دیوان داشتم

 

بعد تو بیش از همه فکرم به این مشغول بود

من چه چیزی کمتر از آن نارفیقان داشتم؟!

 

ساده از «من بی تو می میرم» گذشتی خوب من!

من به این یک جمله ی خود سخت ایمان داشتم

 

لحظه ی تشییع من از دور بویت می رسید

تا دو ساعت بعد دفنم همچنان جان داشتم

 


 

متن آهنگ یكی هست از مرتضی پاشایی

شاعر ناشناس:

 

یکی هست، تو قلبم، که هر شب واسه اون می نویسمو اون خوابه

نمی خوام بدونه واسه اونه که قلب من اینهمه بی تابه

یه کاغذ، یه خودکار، دوباره شده همدم این دل دیوونه

یه نامه، که خیسه پر از اشکه و کسی بازم اونو نمی خونه

یه روز همین جا توی اتاقم یکدفعه گفت، داره میره

چیزی نگفتم آخه نخواستم دلشو غصه بگیره

گریه می کردم درو که می بست، می دونستم که می میمرم
اون عزیزم بود، نمی تونستم جلوی راهشو بگیرم

می ترسم یه روزی برسه که اونو نبینم، بمیرم تنها

خدایا کمک کن نمی خوام بدونه دارم جون می کنم اینجا

سکوته اتاقو داره میشکنه تیک تاک ساعته رو دیوار

دوباره نمی خواد بشه باور من که دیگه نمی یاد انگار


یک شنبه 25 آبان 1393برچسب:یکی هست,تو قلبم,قلب,نامه,متن آهنگ مرتضی پاشایی,

|
 

کلید طلسم

شبگرد:

 

ای که روز و شب را از من گرفتی

چون سکوت خلوتم دیدی به جانم رخنه کردی

تو که دین و دلم از من ببردی

چرا دیگر اینهمه عشوه و ناز

بیا و دمی دمساز ِ دل ِ بی کسم باش

که کلید طلسم ِ دلم را 

در نگاه آتشینت دیدم ای یار

چو گم گشتم در سیاهی دو چشمات

دلم ازکف برفت و من گشتم آزاد


پنج شنبه 22 آبان 1393برچسب:عشق,کلید طلسم,نگاه اتشین,یار,شبگرد,بی کس,

|
 

تبعید

شبگرد:

 

منو تبعید میکنن که از تو درو بشم،

آخه از دوری ِ تو رنگ ِ خزونی میگیرم

روی ِ خاکا میریزم، زیر پاها می مونم

نه...

باورم نمیشه که دور از تو بتونم

لحظه ای سر بکنم

همه هستی ام تویی، ای گل ِ امید ِ من

من که بی تو واسه بودنم بهونه ای رو ندارم

اگه دور از تو باشم رنگ خزونی می گیرم

با تو باشم میدونی

تو دل ِ دشت هم که باشم، گُل ِ عشق رو می کارم

سایه میسازم برات حتی اگه با پیرهنم

جبهه میسایم برات گرچه بگن که ملحدم

نه..

باورم نمیشه که دور از تو بتونم

لحظه ای سر بکنم

اگه دور از تو باشم رنگ خزونی می گیرم

اما گل ِ عشق ِ من نمیشه زرد

حتی اگه من رنگ خزونی بگیرم

واسه دیدنت بازم دل ِ خاک رو میشکافم

دل ِ خاک رو میشکافم واسه دیدنت بازم


دو شنبه 19 آبان 1393برچسب:تبعید,عشق,ملحد,شبگرد,

|
 

کافر کیش

حضرت حافظ:

دلم رمیده شد و غافلم من درویش

که آن شکاری سرگشته را چه آمد پیش

 

چو بید بر سر ایمان خویش می‌لرزم

که دل به دست کمان ابروییست کافرکیش

 

خیال حوصله بحر می‌پزد هیهات

چه‌هاست در سر این قطره محال اندیش

 

بنازم آن مژه شوخ عافیت کش را

که موج می‌زندش آب نوش بر سر نیش

 

ز آستین طبیبان هزار خون بچکد

گرم به تجربه دستی نهند بر دل ریش

 

به کوی میکده گریان و سرفکنده روم

چرا که شرم همی‌آیدم ز حاصل خویش

 

نه عمر خضر بماند نه ملک اسکندر

نزاع بر سر دنیای دون مکن درویش

 

بدان کمر نرسد دست هر گدا حافظ

خزانه‌ای به کف آور ز گنج قارون بیش


 

آتش در نیستان

مجذوب علیشاه:

 

یک شب آتش در نیستانی فتاد

سوخت چون عشقی که بر جانی فتاد



شعله تا سرگرم کار خویش شد

هر نی ای شمع مزار خویش شد



نی به آتش گفت : کاین آشوب چیست؟

مر تو را زین سوختن مطلوب چیست؟



گفت آتش بی سبب نفروختم

دعوی بی معنی ات را سوختم



زانکه می گفتی نیم با صد نمود

همچنان در بند خود بودی که بود



مرد را دردی اگر باشد خوش است

درد بی دردی علاجش آتش است


 

بود آیا که خرامان ز درم بازآیی؟

فخرالدین عراقی:

بود آیا که خرامان ز درم بازآیی؟

گره از کار فروبستهٔ ما بگشایی؟

 

نظری کن، که به جان آمدم از دلتنگی

گذری کن: که خیالی شدم از تنهایی

 

گفته بودی که: بیایم، چو به جان آیی تو

من به جان آمدم، اینک تو چرا می‌نایی؟

 

بس که سودای سر زلف تو پختم به خیال

عاقبت چون سر زلف تو شدم سودایی

 

همه عالم به تو می‌بینم و این نیست عجب

به که بینم؟ که تویی چشم مرا بینایی

 

پیش ازین گر دگری در دل من می‌گنجید

جز تو را نیست کنون در دل من گنجایی

 

جز تو اندر نظرم هیچ کسی می‌ناید

وین عجب تر که تو خود روی به کس ننمایی

 

گفتی: «از لب بدهم کام عراقی روزی»

وقت آن است که آن وعده وفا فرمایی

 


 

شعری از سیمین بهبهانی

سیمین بهبهانی:

بر من گذشتی،                    

سر بر نکــــــــردی


از عشق گفتم ،                   

 بـــــاور نکــــــــردی


دل را فــــــکندم                     

ارزان بــه پــــــایت

سودای مهـرش                    

در ســـــــر نکردی


گفتم گـــــلم را                      

می بویی از لطف


حتی به قهرش                     

پــــرپـــر نـــــکردی

دیدی ســبویی                      

پــــــــر نوش دارم

باتشنگـــی ها                       

لــــــب تـر نکـردی

هنگام مـستی                      

شور آفــــرین بود

لطفی که با ما                       

دیگر نکــــــــــردی

آتش گــــــرفتم                       

چــون شاخ نارنج

گفتم: نظـر کن                

سر بر نکــــــردی


چهار شنبه 12 شهريور 1393برچسب:,

|
 

اميد بر باد رفته

شبگرد:

 

سالهاست در انتظار ستاره شبها نخوابیده ام

روز را به زیر شلاق ظلم نالیده ام

ندارم امید نوری ز هیچ روزنی

کنون وقت آن است خود بیافروزام آتشی.


سه شنبه 13 خرداد 1393برچسب:اميد بر باد رفته, انتظار, نور, آتش,اتش,شبگرد,

|
 

مرداب

شبگرد:

 

سر دل خود به كس نگفتم

سر دل خود به دل نهفتم

تا كس نشود خبير ز سرم

از دل خود مرداب ساختم

الگوي خود از علي گرفتم

رو كرده به سوي چاه رفتم

دست و دل خود ز خاك شستم

در خلوت دل به خاك خفتم


سه شنبه 13 خرداد 1393برچسب:مرداب, سردل, خلوت دل, خاك, چاه,شبگرد,

|
 

ستاره اي بدرخشيد و ماه مجلس شد

ستاره ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دل رمیده ما را انیس و مونس شد

نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت

به غمزه مسئله آموز صد مدرس شد

مبعث پيامبر


 

سخني با خويش

مهدي سهيلي:

ای آنکه بر آینه نظر دوخته داری
دانم که غم یار و دل سوخته داری


جز چشم تو بر سوز نهانت نزند آب
با غیر مگو گر دل افرووخته داری


باخویش بیاميز و ز بیگانه بپرهیز
 آسوده تویی گر که لب دوخته داری


با سعی و هنر گر که نیازت به کسی نیست
گنجیست که در زیر سر اندوخته داری


 

معشوقه پرست

حافظ شيرازي:

 

در همه دیر مغان نیست چو من شیدایی

خرقه جایی گرو باده و دفتر جایی

 

دل که آیینه شاهیست غباری دارد

از خدا می‌طلبم صحبت روشن رایی

 

کرده‌ام توبه به دست صنم باده فروش

که دگر می نخورم بی رخ بزم آرایی

 

نرگس ار لاف زد از شیوه چشم تو مرنج

نروند اهل نظر از پی نابینایی

 

شرح این قصه مگر شمع برآرد به زبان

ور نه پروانه ندارد به سخن پروایی

 

جوی‌ها بسته‌ام از دیده به دامان که مگر

در کنارم بنشانند سهی بالایی

 

کشتی باده بیاور که مرا بی رخ دوست

گشت هر گوشه چشم از غم دل دریایی

 

سخن غیر مگو با من معشوقه پرست

کز وی و جام می‌ام نیست به کس پروایی

 

این حدیثم چه خوش آمد که سحرگه می‌گفت

بر در میکده‌ای با دف و نی ترسایی

 

گر مسلمانی از این است که حافظ دارد

آه اگر از پی امروز بود فردایی


 

عشق آتش بود و خانه خرابي دارد

عماد خراساني:

پیش ما سوختگان، مسجد و میخانه یکیست
حرم و دیر یکی، سبحه و پیمانه یکی است

 

اینهمه جنگ و جدل حاصل کوته‌نظریست
گر نظر پاک کنی، کعبه و بتخانه یکیست

 

هر کسی قصه شوقش به زبانی گوید
چون نکو می‌نگرم، حاصل افسانه یکیست

 

اینهمه قصه ز سودای گرفتارانست
ورنه از روز ازل، دام یکی، دانه یکیست

 

ره هرکس به فسونی زده آن شوخ ار نه
گریه نیمه شب و خنده مستانه یکیست

 

گر زمن پرسی از آن لطف که من می‌دانم
آشنا بر در این خانه و بیگانه یکیست

 

هیچ غم نیست که نسبت به جنونم دادند
بهر این یک دو نفس، عاقل و فرزانه یکیست

 

عشق آتش بود و خانه خرابی دارد
پیش آتش، دل شمع و پر پروانه یکیست

 

گر به سرحد جنونت ببرد عشق عماد
بی‌وفایی و وفاداری جانانه یکیست


 

در هيچ شعري نگنجيدي

تقديم به روح پدر عزيزم(شبگرد)

 

پدرم ، تو در هيچ شعري نگنجيده‌اي

نه.....

آهنگ هيچ شعر و ترانه‌اي، آهنگ سنگينت را تاب ندارد

چه جاي تعجب كه شعرم هيچ آهنگي ندارد

با آن همه بزرگي و شكوه تو را چگونه در شعر بگنجانم

رنج تحمل تحصيل ده فرزند را كدامين شعر تاب مياورد؟

رنج بيسوادي كه خود كشيدي چطور؟

دست نوازشي كه بر سر شعرم مي‌كشي آهنگ شعرم را دگرگون ميكند

كه دستان زبرت شعرم را شخم ميزند

بسان تراكتوري كه با آن زمين اهالي دِه را شخم ميزدي

تلخي روزهايي كه من نبودم و خودت با حلم برايم تعريف كردي

جز بر چهره خودت سيل اشك جاري ميكند

تو با سكوتت بزرگي و استقامت كوه را به سخره گرفتي

كوه همراه اسمت كه ميايد كوره با ذهنم همنشين ميشه

كوره كه با اسمت هم نشين ميشه اشك با چشمانم مهربون ميشه

كاش بودي و من پاهاي پخته در كوره‌ات را بوسه باران مي‌كردم

چقدر بي انصافه، خدايي كه سيل آتش دنيا را به رويت باز كرد

 آن دنيا جز در باغ‌هاي بهشتش از تو پذيرايي كند

سخته بستن شعري كه تو متنش باشي

كاش همنشين خداي با انصاف باشي


 

چه شود

حافظ شيراز:

گر من از باغ تو یک میوه بچینم چه شود

پیش پایی به چراغ تو ببینم چه شود

 

یا رب اندر کنف سایه آن سرو بلند

گر من سوخته یک دم بنشینم چه شود

 

آخر ای خاتم جمشید همایون آثار

گر فتد عکس تو بر نقش نگینم چه شود

 

واعظ شهر چو مهر ملک و شحنه گزید

من اگر مهر نگاری بگزینم چه شود

 

عقلم از خانه به دررفت و گر می این است

دیدم از پیش که در خانه دینم چه شود

 

صرف شد عمر گران مایه به معشوقه و می

تا از آنم چه به پیش آید از اینم چه شود

 

خواجه دانست که من عاشقم و هیچ نگفت

حافظ ار نیز بداند که چنینم چه شود


 

معجزه عشق

وادي پيموده را از سر گرفتن مشکل است

چون زليخا، عشق ترسم جوان سازد مرا

 


یک شنبه 21 ارديبهشت 1398برچسب:عشق, زليخا, جوان, معجزه عشق, شبگرد,,

|
 

شعر يار از شيخ عطايي

شيخ عطايي:

یک نظر بر یار کردم، یار نالیدن گرفت

یک نظر بر ابر کردم، ابر باریدن گرفت

یک نظر بر باد کردم، باد رقصیدن گرفت

یک نظر بر کوه کردم، کوه لرزیدن گرفت

تکیه بر دیوار کردم، خاک بر فرقم نشست

خاک بر فرقش نشیند، آنکه یار از من گرفت

رنگ زردم را ببین، برگ ِ خزان را یاد کن

با بزرگان کم نشین، اُفتادگان را یاد كن

مرغ ِ صیاد تو اَم، افتاده ام در دام ِ عشق

یا بکش  یا دانه ده، یا از قفس آزاد کن

ابر اگر از قبله خیزد، سخت باران می شود

شاه اگر عادل نباشد، مُلک ویران می شود

یک نصیحت با تو دارم، تو به کس ظاهر مکن

خانه یِ نزدیک دریا زود ویران میشود

یار ِ من آهنگر است و دم ز خوبان می زند

دم به دم آتش به جان مستمندان می زند

طاقت هجران ندارد، قلب پاکش نازکست

گه به آب و گه به آتش، گه به سندان میزند


 

تا تو نگاه مي كني

شهريار:

 

تا تو نگاه می کنی کارمن آه کردن است   

ای به فدای چشم تو این چه نگاه کردن است

 

شب همه بی تو کار من، شکوه به ماه کردن است

روز ستاره تا سحر، تیره به آه کردن است

 

متن خبر که یک قلم ،بی تو سیاه شد جهان

حاشیه رفتنم دگر ، نامه سیاه کردن است

 

چون تو نه در مقابلی، عکس تو پیش رو نهم

این هم از آب و آینه خواهش ماه کردن است

 

ای گل نازنین من، تا تو نگاه می کنی

لطف بهار عارفان، در تو نگاه کردن است

 

لوح خدانمایی و آینۀ تمام قد

بهتر از این چه تکیه بر، منصب و جاه کردن است؟

 

ماه عبادت است و من با لب روزه دار از این

قول و غزل نوشتنم، بیم گناه کردن است

 

لیک چراغ ذوق هم اینهمه کشته داشتن

چشمه به گل گرفتن و ماه به چاه کردن است

 

من همه اشتباه خود جلوه دهم که آدمی

از دم مهد تا لحد، در اشتباه کردن است

 

غفلت کائنات را جنبش سایه ها همه

سجده به کاخ کبریا، خواه نخواه کردن است

 

از غم خود بپرس کو با دل ما چه می کند؟

این هم اگرچه شکوۀ شحنه به شاه کردن است

 

عهد تو ‘سایه’ و ‘صبا’ گو بشکن که راه من

رو به حریم کعبۀ ‘لطف اله’ کردن است

 

گاه به گاه پرسشی کن که زکات زندگی

پرسش حال دوستان گاه به گاه کردن است

 

بوسه تو به کام من، کوهنورد تشنه را

کوزۀ آب زندگی توشه راه کردن است

 

خود برسان به شهریار، ای که در این محیط غم

بی تو نفس کشیدنم، عمر تباه کردن است


 

شعر سيب دكتر حميد مصدق و جواب‌ فروغ قرخ زاد و ديگران

حمید مصدق:



تو به من خنديدي و نمي دانستي
...
من به چه دلهره از باغچه همسايه سيب را دزديدم

باغبان از پي من تند دويد

سيب را دست تو ديد

غضب آلود به من كرد نگاه

سيب دندان زده از دست تو افتاد به خاك

و تو رفتي و هنوز،

سالهاست كه در گوش من آرام آرام

خش خش گام تو تكرار كنان مي دهد آزارم

و من انديشه كنان غرق در اين پندارم

كه چرا باغچه كوچك ما سيب نداشت



فروغ فرخ زاد :



من به تو خنديدم

چون كه مي دانستم

تو به چه دلهره از باغچه ی همسايه سيب را دزديدي

پدرم از پي تو تند دويد

و نمي دانستي باغبان باغچه همسايه

پدر پير من است

من به تو خنديدم

تا كه با خنده خود پاسخ عشق تو را خالصانه بدهم

بغض چشمان تو ليك

لرزه انداخت به دستان من و

سيب دندان زده از دست من افتاد به خاك

دل من گفت: برو

چون نمي خواست به خاطر بسپارد

گريه تلخ تو را

و من رفتم و هنوز

سالهاست كه در ذهن من آرام آرام

حيرت و بغض تو تكرار كنان

مي دهد آزارم

و من انديشه كنان غرق در اين پندارم

كه چه مي شد اگر باغچه خانه ما سيب نداشت...



جواد نوروزی :



دخترک خندید و

پسرک ماتش برد !

که به چه دلهره از باغچه ی همسایه، سیب را دزدیده

باغبان از پی او تند دوید

به خیالش می خواست،

حرمت باغچه و دختر کم سالش را

از پسر پس گیرد !

غضب آلود به او غیظی کرد !

این وسط من بودم،

سیب دندان زده ای که روی خاک افتادم

من که پیغمبر عشقی معصوم،

بین دستان پر از دلهره ی یک عاشق

و لب و دندانِ

تشنه ی کشف و پر از پرسش دختر بودم

و به خاک افتادم

چون رسولی ناکام !

هر دو را بغض ربود...

دخترک رفت ولی زیر لب این را می گفت:

" او یقیناً پی معشوق خودش می آید ! "

پسرک ماند ولی روی لبش زمزمه بود:

" مطمئناً که پشیمان شده بر می گردد ! "

سالهاست که پوسیده ام آرام آرام !

عشق قربانی مظلوم غرور است هنوز !

جسم من تجزیه شد ساده ولی ذرّاتم،

همه اندیشه کنان غرق در این پندارند:

این جدایی به خدا رابطه با سیب نداشت ... !



مسعود قلیمرادی:



او به تو خندید و تو نمیدانستی

این که او می داند

تو به چه دلهره از باغچه همسایه سیب را دزدیدی

از پی ات تند دویدم

سیب را دست دخترکم من دیدم

غضبآلود من نگاهت کردم

بر دلت بغض دوید

بغض چشمت را دید

دل دستش لرزید

سیب دندان زده از دست دل افتاد به خاک

و در آن دم فهمیدم

آنچه تو دزدیدی سیب نبود

دل دردانه ی من بود که افتاد به خاک

ناگهان رفت و هنوز

سالهاست که در چشم من آرام آرام

هجر تلخ دل و دلدار تکرار کنان

می دهد آزارم

چهره ی زرد و حزین دختر من هر دم

می دهد دشنامم

کاش آنروز در آن باغ نبودم هرگز

و من اندیشه کنان غرق در این پندارم

که خدای عالم

زچه رو در همه باغچه ها سیب نکاشت؟


 

شعر كوچه و جوابيش

فريدون مشيري:

بي تو، مهتاب‌شبي، باز از آن كوچه گذشتم،

همه تن چشم شدم، خيره به دنبال تو گشتم،

شوق ديدار تو لبريز شد از جام وجودم،

شدم آن عاشق ديوانه كه بودم.

 

در نهانخانة جانم، گل ياد تو، درخشيد

باغ صد خاطره خنديد،

عطر صد خاطره پيچيد:

 

يادم آم كه شبي باهم از آن كوچه گذشتيم

پر گشوديم و در آن خلوت دل‌خواسته گشتيم

ساعتي بر لب آن جوي نشستيم.

 

تو، همه راز جهان ريخته در چشم سياهت.

من همه، محو تماشاي نگاهت.

 

آسمان صاف و شب آرام

بخت خندان و زمان رام

خوشة ماه فروريخته در آب

شاخه‌ها  دست برآورده به مهتاب

شب و صحرا و گل و سنگ

همه دل داده به آواز شباهنگ

 

يادم آيد، تو به من گفتي:

-        ” از اين عشق حذر كن!

لحظه‌اي چند بر اين آب نظر كن،

آب، آيينة عشق گذران است،

تو كه امروز نگاهت به نگاهي نگران است،

باش فردا، كه دلت با دگران است!

تا فراموش كني، چندي از اين شهر سفر كن!

 

با تو گفتم:‌” حذر از عشق!؟ - ندانم

سفر از پيش تو؟ هرگز نتوانم،

نتوانم!

 

روز اول، كه دل من به تمناي تو پر زد،

چون كبوتر، لب بام تو نشستم

تو به من سنگ زدي، من نه رميدم، نه گسستم ...“

 

باز گفتم كه : ” تو صيادي و من آهوي دشتم

تا به دام تو درافتم همه جا گشتم و گشتم

حذر از عشق ندانم، نتوانم! “

 

اشكي از شاخه فرو ريخت

مرغ شب، نالة تلخي زد و بگريخت ...

 

اشك در چشم تو لرزيد،

ماه بر عشق تو خنديد!

 

يادم آيد كه : دگر از تو جوابي نشنيدم

پاي در دامن اندوه كشيدم.

نگسستم، نرميدم.

 

رفت در ظلمت غم، آن شب و شب‌هاي دگر هم،

نه گرفتي دگر از عاشق آزرده خبر هم،

نه كني ديگر از آن كوچه گذر هم ...

 

بي تو، اما، به چه حالي من از آن كوچه گذشتم

 

 واما پاسخ هما: 

 

بی تو طوفان زده دشت جنونم

صید افتاده بخونم

تو چسان می گذری غافل از اندوه درونم ؟

بی من از کوچه گذر کردی و رفتی

بی من از شهر سفر کردی و رفتی

قطره ای اشک درخشید به چشمان سیاهم،

تا خم کوچه بدنبال تو لغزید نگاهم،

تو ندیدی!

نگهت هیچ نیفتاد براهی که گذشتی .

چون در خانه ببستم ،

دگر از پای نشستم ،

گوئیا زلزله آمد ،

گوئیا خانه فرو ریخت سر من

بی تو من در همه شهر غریبم

بی تو کس نشنود از این دل بشکسته صدائی

برنخیزد دگر از مرغک پر بسته نوائی

تو همه بود و نبودی ، تو همه شعر و سرودی

چه گریزی ز بر من ؟

که ز کویت نگریزم

گر بمیرم ز غم دل ،

به تو هرگز نستیزم

من و یک لحظه جدائی ؟

نتوانم ، نتوانم

بی تو من زنده نمانم .....


 

گوهرفروش

شهريار:

یار و همسر نگرفتم که گرو بود سرم
تو شدی مادر و من با همه پیری پسرم

تو جگر گوشه هم از شیر بریدی و هنوز
من بیچاره همان عاشق خونین جگرم

خون دل میخورم و چشم نظر بازم جام
جرمم این است که صاحبدل و صاحبنظرم

منکه با عشق نراندم به جوانی هوسی
هوس عشق و جوانیست به پیرانه سرم

پدرت گوهر خود تا به زر و سیم فروخت
پدر عشق بسوزد که در آمد پدرم

عشق و آزادگی و حسن و جوانی و هنر
عجبا هیچ نیرزید که بی سیم و زرم

هنرم کاش گره بند زر و سیمم بود
که به بازار تو کاری نگشود از هنرم

سیزده را همه عالم به در امروز از شهر
من خود آن سیزدهم کز همه عالم به درم

تا به دیوار و درش تازه کنم عهد قدیم
گاهی از کوچه معشوقه خود می گذرم

تو از آن دگری رو که مرا یاد تو بس
خود تو دانی که من از کان جهانی دگرم

از شکار دگران چشم و دلی دارم سیر
شیرم و جوی شغالان نبود آبخورم

خون دل موج زند در جگرم چون یاقوت
شهریارا چه کنم لعلم و والا گهرم


 

مشاعره خواجه حافظ شيرازي با صائب تبريزي و شهريار

حافظ

 اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل مارا 

 به خال هندویش بخشم سمرقند بخارا را  

 

  صائب تبریزی

 

 اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را

 به خال هندویش بخشم سر و دست و تن و پا را

هر آنکس چیز می بخشد ز مال خویش می بخشد  

  نه چون حافظ که میبخشد سمرقند و بخارا را  

 

  شهریار

  

  اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را

  به خال هندویش بخشم تمام روح و اجزا را

  هر آنکس چیز می بخشد بسان مرد می بخشد

  نه چون صائب که می بخشد سر و دست و تن و پا را

  سر و دست و پا را به خاک گور می بخشند

  نه بر آن ترک شیرازی که برده جمله دلها را

  

 ضیایی

 

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل مارا

به خال هندویش بخشم همه عقل و حواس و هوش و دلها را

من آن چیزی ببخشم کز وجودش" حال "می آید

نه چون" بهجت "که می بخشد تمام روح و اجزا را

 

 ناشناس

 

 اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را

 خوشا بر حال خوشبختش، بدست آورد دنیا را

 نه جان و روح می بخشم نه املاک بخارا را

 مگر بنگاه املاکم؟چه معنی دارد این کارا؟

 و خال هندویش دیگر ندارد ارزشی اصلأ

  که با جراحی صورت عمل کردند خال ها را

  نه حافظ داد املاکی، نه صائب دست و پا ها را

  فقط می خواستند اینها، بگیرند وقت ما ها را.....؟؟؟  

 

 

شبگرد: 

 

 

 

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را
نه چون حافظ،نه چون صائب،نه چون استاد
نمی بازم وجود خویش،نمی بخشم ز هست و نیست
اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را
برای خویش می کوشد،نه بهر ما
در این ویرانه های دِیر نمانده رنگی از عشق و وفا دیگر
شبها در ویرانه های دِیر به مستی لبی می بوسند و چون روز باز میگردد
دعا میدارند که باز آید شب دیگر
کسی روز را باز نمی جوید در این ویرانه های دِیر
کسی از پیر خراباتی نشانی باز نمی جوید

 


 

چون تو بيايي

غزل سعدی :

من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفایی

عهد نابســـتن از آن به که ببندی و نپایی

دوســـتان عیب کنندم که چرا دل بتو دادم

باید اول بتو گفتن که چنین خوب چرایی

ای که گفتــی مرو اندر پی خوبـــان زمانه

ما کجـــــائیم در این بهر تفکر تو کجـــایی

عشق و درویشی و انگشت نمایی و ملامت

همه سهـــل است تحـــمل نکنم بار جـــدایی

حلقــه بر در نتــــوانم زدن از بیم رقیبـــان

این توانـــم که بیــایم ســر کویت بگدایــــی

آن نه خال است و زنخدان و سر زلف پریشان

که دل اهل نظر برد که سریست خدایی

گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم

چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی

شمع را باید از این خانه برون بردن وکشتن

تا که همسایه نداند که تو در خانه ی مایی

 کشتن شمع چه حاجت بود از بیم رقیبان

پرتو روی تو گوید که تو در خانه ی مایی

 پرده بردار که بیگانه خود آن روی نه بیند

تو بزرگی و در آئینه ی کوچک ننمایی

 سعدی آن نیست که هرگز ز کمند تو گریزد

که بدانست که در بند تو خوشتر ز رهایی

 

تضمین از شهریار :

ای که از کلک هنر نقش دل انگیز خدایی

حیف باشد مه من کاین همه از مهر جدایی

گفته بودی جگرم خون نکنی باز کجایی

«من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفایی

عهد نابستن از آن به که ببندی و نپایی»

 

مدعی طعنه زند در غم عشق تو زیادم

وین نداند که من از بهر غم عشق تو زادم

نغمه ی بلبل شیراز نرفته است زیادم

«دوستان عیب کنندم که چرا دل بتو دادم

باید اول بتو گفتن که چنین خوب چرایی»

 

تیر را قوت پرهیز نباشد ز نشانه

مرغ مسکین چه کند گر نرود از پی دانه

پای عاشق نتوان بست به افسون و فسانه

« ای که گفتی مرو اندر پی خوبان زمانه

ما کجائیم در این بحر تفکر تو کجایی»

 

تا فکندم بسر کوی وفا رخت اقامت

عمر، بی دوست ندامت شد و با دوست غرامت

سر و جان و زر و جاهم همه گو، رو به سلامت

«عشق و درویشی و انگشت نمایی و ملامت

همه سهل است تحمل نکنم بار جدایی»

 

درد بیمار نپرسند به شهر تو طبیبان

کس  درین شهر ندارد سر تیمار غریبان

نتوان گفت غم از بیم رقیبان به حبیبان

«حلقه بر در نتوانم زدن از بیم رقیبان

این توانم که بیایم سر کویت بگدایی»

 

گِرد گلزارِ رخ تست غبار خط ریحان

چون نگارین خطِ تذهیب بدیباچه قرآن

ای لبت آیت رحمت دهنت نقطه ایمان

«آن نه خال است و زنخدان و سر زلف پریشان

که دل اهل نظر برد که سریست خدایی»

 

هر شب هجر بر آنم که اگر وصل بجویم

همه چون نی بفغان آیم و چون چنگ بمویم

لیک مدهوش شوم چون سر زلف تو ببویم

«گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم

چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی»

 

چرخ امشب که بکام دل ما خواسته گشتن

دامنِ وصل تو نتوان برقیبان تو هشتن

نتوان از تو برای دل همسایه گذشتن

«شمع را باید از این خانه برون بردن و کشتن

تا که همسایه نداند که تو در خانه ی مایی»

 

سعدی این گفت و شد ازگفتهِ خود باز پشیمان

که مریض تب عشق تو هدر گوید و هذیان

بشب تیره نهفتن نتوان ماه درخشان

«کشتن شمع چه حاجت بود از بیم رقیبان

پرتو روی تو گوید که تو در خانه ی مایی»

 

نرگس مست تو مستوری مردم نگزیند

دست گلچین نرسد تا گلی از شاخ تو چیند

جلوه کن جلوه که خورشید بخلوت ننشیند

«پرده بردار که بیگانه خود آن روی نه بیند

تو بزرگی و در آئینه ی کوچک ننمایی»

 

نازم آن سر که چو گیسوی تو در پای تو ریزد

نازم آن پای که از کوی وفای تو نخیزد

شهریار آن نه که با لشکر عشق تو ستیزد

«سعدی آن نیست که هرگز ز کمند تو گریزد

که بدانست که در بند تو خوشتر ز رهایی»


 

صفحه قبل 1 2 3 4 صفحه بعد



در اين وبلاگ حرف دل عاشقان و دلدادگان را به زبان شعر، از زبان شاعران بيان خواهيم كرد.

دوستان مي‌توانند شعرهاي مورد نظر خودشان را برايمان بفرستند تا با ذكر نامشان در سايت درج گردد، شما ميتوانيد شعر مورد نظر خودتان را به هر شخصي اهدا كنيد.

همچنين مي‌توانيد در وبلاگ عضو شويد تا شعرهاي جديد وبلاگ به ايميلتان ارسال شود.

در پايان ميگم در بخش دست نوشته هاي شبگرد، دست نوشته‌هاي خودم را به اشتراك ميگدارم. اگر خوانديد نظر بدهيد و اگر خواستيد در وبلاگتون و يا جاي ديگر از آن‌ها استفاده كنيد خواهشا با ذكر منبع باشد



نازترین عکسهای ایرانی

 

عاشقانه
هزليات
سخني با خود
مناسبتي
دست نوشته‌هاي شبگرد
اشعار ترکی

 

شبگرد

 

مهر 1394
تير 1394
فروردين 1394
اسفند 1393
دی 1393
آذر 1393
آبان 1393
مهر 1393
شهريور 1393
خرداد 1393
ارديبهشت 1393

 

خون
گؤزیوه
اولابیلمز
قلبی داغلی
نه وار؟
آزربایجان سنه سلام سویله رئم
اوز سئوگیلیم
تارچی
سنی من چوخ سئویرم
اهل خراباتم
تنها تو می مانی
پنج وارونه چه معنا دارد
دلم آشفته آن مايه ناز است هنوز
آهنگ جنون
آتـش ِ عـشق
آتشی در سایهء مژگان من
ماه تابان
متن آهنگ یكی هست از مرتضی پاشایی
کلید طلسم
تبعید

 


 تبادل لینک هوشمند 

برای تبادل لینک ابتدا ما را با عنوان دلنوشته‌هاي دلنشين و آدرس DNDN.lxb.ir لینک نمایید سپس مشخصات لینک خود را در زیر نوشته . در صورت وجود لینک ما در سایت شما لینکتان به طور خودکار در سایت ما قرار میگیرد.





ابزار وبلاگ
خرید لایسنس نود32
از روزگار خسته ام
دختر غمگین
کتابخانه الکترونیکی
همسفر
♂ عاشقانه های شرجی ♀
شارژ سيم كارت
لذت تنهايي
گیسو55
دهكده عشق
يه دخي تنها
♥نغمه تنهایی♥
حرف ها از ته دل
عاشقانه
gps ماشین ردیاب
دیلایت فابریک
ازدواج موقت
جلو پنجره لیفان ایکس 60
درگاه پرداخت

 

شارژ همراه اول
شارژ ايرانسل
حمل و ترخیص لباس از چین به ایران
حمل و ترخیص لنج دبی
جلو پنجره لیفان ایکس 60
ارتباط تصویری و دوست یابی
سفارش آنلاین قلیون

 

RSS 2.0

فال حافظ

قالب های نازترین

جوک و اس ام اس

جدید ترین سایت عکس

زیباترین سایت ایرانی

نازترین عکسهای ایرانی

بهترین سرویس وبلاگ دهی

 

.: Weblog Themes By www.NazTarin.Com :.


--->